Wstęp

Pracodawca, jako niewątpliwie silniejsza strona stosunku pracy nie jest pozbawiony uprawnień, które pozwalają mu na rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia. W szczególności mam na myśli treść przepisu art. 52 Kodeksu pracy. Przepis ten przewiduje okoliczności w jakich pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Na tych okolicznościach skoncentruję uwagę na łamach niniejszego artykułu.

Podstawa prawna

Artykuł 52 §1 kodeksu pracy stanowi, że Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:

1)ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych;

2)popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem;

3)zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

Ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych

Pierwszą z przesłanek przewidzianych w powołanym artykule jest ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.   W zakresie powyższego chodzi o takiego rodzaju naruszenia obowiązków, które mają charakter ciężki. Pojęcie nieostre wymaga tutaj każdorazowej analizy stanu faktycznego. Sąd ocenia czy naruszenie obowiązków pracowniczych ma charakter ciężki.  Ponadto chodzi o podstawowe obowiązki pracownicze, a nie obowiązki dodatkowe, które pracownik wykonuje sporadycznie.

Popełnienie przestępstwa

Przesłanka popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem  w części mówiącej o oczywistości jego popełnienia to odstępstwo od jednej z naczelnych zasad procesu karnego a mianowicie zasady domniemania niewinności. Osobiście uważam, że należy stosować tę przesłankę wyjątkowo. Wtedy, kiedy obiektywnie stwierdzić można że pracownik swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu zabronionego w czasie jego popełnienia. Zdaje się ponadto, że bardziej trafne byłoby użycie sformułowania mówiącego o zachowaniu pracownika wypełniającym znamiona czynu zabronionego, aniżeli o przestępstwie, gdyż termin ten zarezerwowany jest dla prawa karnego i o przestępstwie możemy mówić w określonych sytuacjach. Mianowicie wtedy, gdy chodzi o czyn bezprawny, karalny, karygodny i zawiniony oraz cechujący się wyższym niż znikomy stopniem społecznej szkodliwości.

Utrata uprawnień

Trzecia przesłanka a mianowicie zawiniona przez pracownika utrata uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku polega na utracie przez pracownika prawa wykonywania określonych czynności wskutek własnej winy. Klasycznym przykładem jest utrata prawa jazdy przez kierowcę zawodowego, który uprawnienia stracił wskutek popełnienia przestępstwa prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu.

Kancelaria Radcy Prawnego Damian Sadok