Art. 30 §1 Kodeksu pracy przewiduje cztery sposoby rozwiązania umowy o pracę. Jednym z nich jest rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron. Stronami stosunku pracy są: pracodawca, w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy oraz pracownik w rozumieniu art. 2 Kodeksu pracy. Porozumienie stron pozwala zasadniczo w każdym czasie doprowadzić do unicestwienia łączącego strony stosunku pracy. W istocie swojej porozumienie jest umową zawartą pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, w której to umowie strony zgodnie oświadczają, iż stosunek pracy ustaje z woli obojga. Strony w takowym porozumieniu mogą określić termin ustania stosunku pracy. Ważne jest, iż tego rodzaju zakończenie trwania stosunku pracy, nie pozbawia pracownika jego uprawnień związanych z jego zakończeniem tj. przykładowo istniejącego po stronie pracodawcy obowiązku wydania pracownikowi świadectwa pracy. Oznacza to, iż funkcja ochronna prawa pracy, nie zostaje przez tego rodzaju sposób zakończenia stosunku pracy zminimalizowana. Warto pamiętać, iż przepisy Kodeksu pracy nie pozwalają pracownikowi uchylić się od tego rodzaju oświadczenia woli. Podzielam w tym względzie w pełni pogląd wyrażony w wyroku z dnia 15 września 1976 r. Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie sygn. akt I P 1318/76, gdzie Sąd ten wskazał, iż:

Przepisy kodeksu pracy nie przewidują możliwości zakwestionowania przez pracownika rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Uchylenie się od skutków prawnych swego oświadczenia woli jest więc dopuszczalne tylko w wypadku, gdyby pracownik wykazał, że jest ono dotknięte wadą (art. 82-88 k.c. w zw. z art. 300 k. p.)

Sytuacja powyższa może mieć miejsce gdy pracownik złożył oświadczenie woli w przedmiocie zgodnego rozwiązania stosunku pracy pod wpływem błędu lub groźby ze strony pracodawcy, a więc jego oświadczenie dotknięte będzie jedną z wad oświadczeń woli określonych w art. 82-88 Kodeksu cywilnego. Przepisy powyższe mają zatem na mocy zawartego w art. 300 k. p. odesłania zastosowanie do stosunku pracy.

Wobec poglądu wyrażonego w wyroku z dnia 31 lipca 1976 r. Sygn. akt I P 805/76 – Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi:

Złożenie przez pracownika prośby o rozwiązanie umowy o pracę w drodze porozumienia stron i we wskazanym przez niego czasie nie upoważnia zakładu pracy do wniosku, że pracownik dokonał wypowiedzenia umowy oraz do domniemania, że zgodne z wolą pracownika jest przyjęcie innego terminu zakończenia stosunku pracy.

który również w całości podzielam, należy każdorazowo badać okoliczności konkretnego przypadku, mającego doprowadzić do unicestwienia stosunku pracy.

Podstawa prawna:
Kodeks pracy,

Powołane orzecznictwo:
Wyrok z dnia 15 września 1976 r. Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie sygn. akt I P 1318/76
Wyrok z dnia 31 lipca 1976 r. Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi sygn. akt I P 805/76