Kodeks pracy – wyciąg z przepisów:

Art.  167²

Pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu.

Art.  167³

Łączny wymiar urlopu wykorzystanego przez pracownika na zasadach i w trybie określonych w art. 167² nie może przekroczyć w roku kalendarzowym 4 dni, niezależnie od liczby pracodawców, z którymi pracownik pozostaje w danym roku w kolejnych stosunkach pracy.

Urlop wypoczynkowy, jako jedno z uprawnień pracowniczych zazwyczaj ustalany jest z pracownikiem indywidualnie, z wyprzedzeniem, stosownie do istniejącej w danym zakładzie pracy polityki urlopowej i konieczności zapewnienia prawidłowego toku pracy, dla zachowania ciągłości produkcji, realizacji zamówień, czy obsługi bieżących klientów firmy. Zdarzyć się jednak może tak, iż pracownik, w związku z nieprzewidywaną wcześniej przyczyną taką jak chociażby wypadek osoby bliskiej, nie będzie mógł przyjść do pracy, nie mając przy tym wyraźnego, prawnego uzasadnienia dla tego rodzaju nieobecności. Z pomocą przychodzi tu treść przepisów art. 167² oraz 167³ Kodeksu pracy, które przewidują, iż po stronie pracodawcy istnieje prawny obowiązek udzielenia pracownikowi, na jego żądanie urlopu i to niemalże „natychmiast” po uprzednim zgłoszeniu przez pracownika takiego żądania.  Żądanie może zasadniczo zostać zgłoszone w dowolny sposób byleby treść takiego żądania dotarła do pracodawcy tudzież osoby odpowiedzialnej u pracodawcy za bezpośredni kontakt w tego rodzaju sprawach.  Ważne, aby żądanie udzielenia tego rodzaju urlopu pracownik zgłosił przed rozpoczęciem w danym dniu pracy.

W praktyce może zdarzyć się sytuacja, kiedy pracodawca nie udzielił pracownikowi odpowiedzi na żądanie udzielenia urlopu wypoczynkowego. W takim wypadku, zachodzi konieczność udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy tego rodzaju postępowanie pracownika zakwalifikować można jako przyczynę uzasadniającą rozwiązanie bez wypowiedzenia z pracownikiem umowy o pracę w trybie tzw. „zwolnienia dyscyplinarnego” z powodu nieusprawiedliwionego niestawiennictwa pracownika w pracy. Kwestia ta, rozstrzygnięta została przez Sąd Najwyższy w Wyroku z dnia 26 stycznia 2005r. Sygn. akt II PK 197/04, gdzie Sąd ten wskazał iż:

Nieobecność w pracy po zgłoszeniu przez pracownika żądania udzielenia urlopu w trybie art. 167² k. p., na które pracodawca nie udzielił odpowiedzi, nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k. p.

Wskazać również należy, iż wykorzystane dni urlopu na żądanie, pomniejszają przysługujący pracownikowi w danym roku kalendarzowym urlop wypoczynkowy na zasadach ogólnych.

Na zakończenie wskazać należy, iż urlop na żądanie nie ma charakteru bezwzględnego i pracodawca może odmówić jego udzielenia, z uwagi na okoliczność, iż szczególnie ważny interes pracodawcy wymaga aby pracownik w pracy był obecny.